Decyzja ta została podjęta podczas 20. sesji Międzyrządowego Komitetu ds. Ochrony Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego, która odbywała się do soboty w New Delhi w Indiach.

Zgodnie z dokumentacją dostępną na stronie internetowej UNESCO, oprócz łodzi moliceiro na liście niematerialnego dziedzictwa kulturowego wymagającego pilnej ochrony, Portugalia nie rozważała żadnych nominacji do wpisania na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości na tej sesji komitetu.

Łódź Moliceiro została już wpisana w 2022 r. na Krajową Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego z inicjatywy Międzygminnej Wspólnoty Regionu Aveiro (CIRA).

W dokumentacji dostępnej na stronie internetowej UNESCO zauważono, że pomimo uznania za reprezentatywną praktykę tożsamości regionalnej, tylko pięciu mistrzów budowy moliceiros jest nadal aktywnych, z których czterech ma ponad 60 lat.

Wniosek UNESCO zawierał szczegółową listę propozycji mających na celu odwrócenie tej sytuacji, począwszy od interwencji ze społecznością szkolną w celu podniesienia świadomości na temat tej praktyki, po instalację silników elektrycznych na łodziach turystycznych.

Wyjątkowe

Jednym z unikalnych aspektów łodzi moliceiro jest malowanie na rufie i z tyłu: "dziób jest monumentalną częścią moliceiro, gdzie figury, wzory i legendy są unikalne, niespotykane w żadnym znanym typie żeglugi", napisał Jaime Vilar w książce poświęconej tej jednostce pływającej.

W pracy tej autor sklasyfikował napisy dziobowe jako "satyryczne, humorystyczne i erotyczne", "religijne", "romantyczne, psotne i pikareskowe" oraz "profesjonalne, moralne i historyczne".

Ten sam autor, opierając się na danych zebranych od rzemieślników, opisał, że moliceiro mierzy średnio "15 metrów długości, wypiera około pięciu ton i ma płaskie dno i płytkie zanurzenie, co pozwala mu żeglować tam, gdzie nie mogą przepływać łodzie kilowe".

W latach siedemdziesiątych zarejestrowano trzy tysiące łodzi moliceiro działających w Ria de Aveiro, ale szacuje się, że pozostało niewiele ponad 50 statków, z których połowa jest wykorzystywana do operacji turystycznych w kanałach miejskich Ria.

Według publicznego instytutu dziedzictwa kulturowego, Portugalia ma osiem form wyrazu kulturowego wpisanych na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości, dwie na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego wymagającego pilnej ochrony i jedną zarejestrowaną jako dobra praktyka ochrony.

Pozostałe dwie portugalskie inskrypcje na liście pilnej ochrony to czarna ceramika z Bisalhães i produkcja dzwonków krowich.