Odegrał kluczową rolę w rozwoju Cluny jako wiodącego ośrodka życia monastycznego w Europie Zachodniej w średniowieczu.

Odilo urodził się w rodzinie szlacheckiej w Owernii we Francji. Jego ojcem był Berald de Mercœur, a matka, Gerberga, została zakonnicą po śmierci męża. Odilo wstąpił do seminarium w St. Julien w Brioude, a następnie wstąpił do klasztoru w Cluny około 991 r. pod rządami opata Mayeula.

Odilo został opatem Cluny na krótko przed śmiercią Mayeula w 994 roku i kierował klasztorem przez około pięćdziesiąt pięć lat. Pod jego przywództwem Cluny rozkwitło i stało się znane ze ścisłego przestrzegania Reguły św. Benedykta. Podczas jego kadencji liczba klasztorów stowarzyszonych wzrosła z trzydziestu siedmiu do sześćdziesięciu pięciu.


Ustanowienie Dnia Zadusznego

Jednym z najbardziej znaczących wkładów Odilo było ustanowienie Dnia Zadusznego 2 listopada, jako dnia poświęconego modlitwie za wszystkie zmarłe dusze.

Odilo zmarł 1 stycznia 1049 r. podczas wizyty w klasztorze Souvigny. Jego spuścizna charakteryzuje się głębokim zaangażowaniem w modlitwę, miłosierdziem wobec ubogich (w szczególności sprzedażą skarbów kościelnych podczas klęsk głodu) oraz wspieraniem pokoju w społeczeństwie zarówno poprzez duchowe przewodnictwo, jak i praktyczne reformy. Wkrótce po śmierci został kanonizowany ze względu na powszechną cześć i uznanie jego świętości.