De tiende plaats klinkt op het eerste gezicht misschien niet bijzonder, maar denk er eens over na: van de 118 landen staan we schouder aan schouder met Duitsland, Finland, Zweden en Denemarken. Voor één keer kijken we niet van een afstand naar de leiders. We maken deel uit van de club.

En ik kan het niet helpen, maar ik herinner me hoe vaak wij Portugezen onszelf naar beneden praten, ervan overtuigd dat hier nooit iets werkt. Nou, hier is iets dat wel werkt. Jaren geleden, toen de regering en bedrijven besloten om windenergie te stimuleren, deden velen het af als een droom, misschien zelfs een luxe. Tegenwoordig is die "droom" de ruggengraat van ons energiesysteem. Voeg daar zonne-energie, waterstofprojecten, ambitieuze offshore windplannen en investeringen in het elektriciteitsnet aan toe, en plotseling lijken we een van de meest vooruitstrevende spelers in Europa.

In het rapport worden zelfs cijfers genoemd: in 2030 moet 93 procent van onze elektriciteit afkomstig zijn van hernieuwbare energiebronnen. Eerlijk gezegd, als je me dat tien jaar geleden had verteld, zou ik hebben gelachen. Nu voelt het als binnen handbereik. En het gaat niet alleen om groen zijn. Elke turbine en elk zonnepaneel maakt ons minder afhankelijk van geïmporteerde fossiele brandstoffen, minder kwetsbaar voor crises die de energieprijzen de hoogte injagen en minder blootgesteld aan de grillen van de geopolitiek. Voor gezinnen en bedrijven betekent dat meer stabiliteit. Voor het land betekent het meer onafhankelijkheid.

Er is ook de trots dat Portugal op de kaart staat als een plek die investeringen in schone technologie aantrekt. Multinationals zien ons als een betrouwbare basis en onze ingenieurs en onderzoekers bewijzen dat ze met de besten kunnen concurreren. Dat is voor mij misschien wel het belangrijkste: het laat zien dat ons talent, als het de juiste omstandigheden krijgt, kan schitteren op het wereldtoneel.

Natuurlijk is er geen ruimte voor zelfgenoegzaamheid. Als we deze ranglijst willen behouden, zullen we de moeilijke problemen moeten oplossen: opslag, flexibiliteit van het elektriciteitsnet en ervoor zorgen dat de overgang betaalbaar blijft. Het is niet glamoureus, maar wel essentieel.

Toch zie ik deze erkenning als een herinnering aan iets eenvoudigs: Portugal is capabel. We denken graag dat we te klein zijn om er toe te doen, maar hier zijn we dan, de toekomst van energie vormgevend naast de reuzen. Voor één keer, in plaats van te zeggen "lá fora é que é", kunnen we met trots zeggen: "aqui também é". En dat is voor mij het vieren waard.