Het avontuur van ontwaken op het mystieke pad - deel 3

Ik zat op een meertje aan de kade in de haven van Limassol en keek wezenloos naar de zee in de nagloed van de zonsondergang. Ik voelde me heel rustig en ontspannen toen ik een vreemde druk in mijn hersenen begon te voelen. Het was alsof een heerlijke liefdevolle hand verdoofd langs de achterkant van mijn hoofd naar beneden door mijn schedel streek, alsof het een ander etherisch brein bovenop het mijne drukte.

Ik voelde een opwindende vloeibaarheid van zijn en een onbeschrijfelijke sensatie, alsof het hele universum in mij werd gegoten, of misschien eerder alsof het hele universum vanuit een diep centrum uit mij opborrelde. Mijn 'ziel' zinderde en zwol en mijn bewustzijn ging uit over de oceaan en het land in alle richtingen, over de oceaan en door de lucht en de ruimte in.

Golf na golf van openbaring golfde door mijn hele wezen, te snel voor mijn normale bewuste geest om te registreren, behalve de vreugde en het wonder ervan.

Elke cel van mijn lichaam leek de ervaring op te nemen en intuïtief vast te houden, zoals de negatieve filmemulsie in een camera. Ik werd me ervan bewust dat elke cel zijn eigen beperkte vorm van bewustzijn had, hoewel ze collectief allemaal nog steeds onderworpen waren aan een enkel controlerend bewustzijn, dat het mijne was. En het leek mij dat de hele mensheid zich in dezelfde toestand bevond: elk 'individu' gelovend in zijn eigen afzonderlijke geest, maar in werkelijkheid in-dividueel (dat wil zeggen, ondeelbaar) van een enkel controlerend bewustzijn - dat van het 'Absolute Bewustzijn' zelf.

Overgelukkig

Op dat moment gingen het ontzag en de verwondering over de dingen die werden ervaren het spreken te boven. Wie zou het hoe dan ook begrijpen? Het kostte me meer dan tien jaar om de ervaring zelf te verwerken, voordat ik er überhaupt over kon praten. Maar het was zo dat mijn hele veilige, brutale en zelfverzekerde intellectuele wereld binnenstebuiten gekeerd werd en voor één keer was ik dolgelukkig met het bestaan.

De hele daaropvolgende week liep ik rond in groot geluk. Ik zag met een kristallen visie die een grotere helderheid aan de lucht gaf en de mensen en gebouwen om me heen bijna transparant maakte. Op dat moment realiseerde ik me dat ik het vermogen had om diep in de natuur van anderen te 'zien'. Net zoals een diamantair de kwaliteit van een echte diamant herkent aan geslepen glasparels, zo merkte ik dat ik intuïtief het niveau van 'zielskwaliteit' in de ontwikkeling van de mensen om me heen 'zag'.

Terwijl ik de volgende jaren in mijn eentje door Afrika trok, moest ik alles wat ik dacht te weten heroverwegen. Langzaam absorbeerde ik de kennis die uit het zonnebewustzijn in mijn cellen werd gefilterd. Maar het intellect, dat voorbijgestreefd was door de ervaring, vroeg nog steeds om bevrediging. Dus begon ik elk boek over mystiek dat ik kon vinden te verslinden, totdat ik een groot boek tegenkwam met de titel Kosmisch bewustzijn van Dr. Maurice Bucke, M D (een psychiater die bevriend was met de dichter Walt Whitman). Hij had opgetekend wat een toenemend voorkomen van zo'n buitengewoon fenomeen door de geschiedenis heen leek te zijn. Mijn intellect was dus tevreden. Ik had geen oefeningen gedaan om me op deze gebeurtenis voor te bereiden. Ik had nooit een drug genomen. Ik had geen waanvoorstellingen (niet dat de 'innerlijke ik' dat ook maar even dacht, want voor het eerst in mijn leven had ik een vaste kern in mijn wezen) en ik was niet gek aan het worden. Anderen hadden gezien wat ik had gezien, waren geweest waar ik was geweest.

Terwijl de ervaring in me doordrong, heel langzaam, een wilde jeugd milder makend, begonnen mijn karakter en levensstijl te veranderen. Beetje bij beetje, zonder bewuste inspanning of intentie, begon ik me te onttrekken aan de stimulerende middelen in mijn dieet. Ik merkte dat ik afstapte van bloedvoedsel zoals vlees, vis en eieren. En alcohol en tabak hadden niet langer vat op me. Ik gooide mijn pijp en tabak in de Nijl en heb nooit meer gerookt. Ik raakte in beslag genomen door de zin van het leven.

Wat is het bestaan? Wat is werkelijkheid? Wat voor wezen ben ik? Wat moet ik doen in het leven?

Op het pad

Ik kon niets meer als vanzelfsprekend beschouwen. Ik was op het 'Pad'.

Tegen de tijd dat ik in Zuid-Afrika aankwam, was ik tot de conclusie gekomen dat meditatie de volgende noodzakelijke stap was voor zelfontplooiing. Op dat moment voelde ik dat ik op het verkeerde continent was en in India moest zijn om een meditatiemeester te vinden. Maar op dat moment was ik me niet bewust van het spirituele gezegde: 'Als de leerling er klaar voor is, verschijnt de meester', en zo geschiedde.

Een Sikh Meester arriveerde net uit India en gaf me inwijding in Shabd Yoga, een vorm van meditatie waarbij mantra (mystiek geluid) en innerlijk horen betrokken zijn, ook bekend als Nada Yoga.

De goeroe - of spirituele leermeester - kent vele vormen. Omdat we schijnbaar bestaan in deze wonderbaarlijke hologrammatische verschijning van een kosmos om ons heen, kan ik niet anders dan elk aspect van het bestaan zien als mijn leraar. Het universum is een leersysteem dat ons altijd de lessen brengt die we nodig hebben. Wat ik zie in hoe jij bent of hoe je handelt, kan op dat moment net zo goed mijn leraar zijn als de wijze op een berg. Of ik kan net zoveel leren van het observeren van een kikker in meditatie, een kind dat speelt, of het gestuntel van een bij in het licht van een boterbloem.

Tot het inzicht komen dat het leven geen vraag is, of een antwoord - het IS gewoon - en je afstemmen op de werking ervan, je overgeven aan elke ervaring zonder te reageren of in de weg te zitten - dit, kunnen we zeggen, is de weg van een mysticus.

Credits: Afbeelding meegeleverd; Auteur: Muz Murray;