Silves is een van die plaatsen waar de lucht de geur van sinaasappelbloesem en de echo's van een Moors verleden met zich meedraagt. Deze kleine stad ligt landinwaarts van de drukke Algarvische kust en draagt zijn geschiedenis met trots. Ooit was het de bruisende Moorse hoofdstad van al-Gharb al-Andalus, tegenwoordig is het een plaats van grote warmte.

Een stad van rode steen

Als je Silves nadert, zie je het eerst oprijzen uit het landschap als een sintel die gloeit tegen de groene citrusboomgaarden. Het fort domineert de skyline als een enorme, rode citadel gebouwd van de lokale rode zandsteen, waardoor het gloeit als vuur bij zonsondergang. Het kasteel van Silves is het best bewaarde Moorse fort in Portugal. Als je over de vestingmuren loopt, zie je het uitzicht over de vallei van de rivier de Arade, met een panorama van sinaasappelboomgaarden, betegelde daken en heuvels in de verte.

De Moren noemden de stad Xelb. Tijdens hun heerschappij, tussen de 8e en 12e eeuw, was het een centrum van kennis en wetenschap. Handelaren uit de hele islamitische wereld en daarbuiten passeerden de haven aan de rivier de Arade en brachten zijde, specerijen en nieuwe ideeën mee. Er werd gezegd dat Silves Lissabon en Córdoba evenaarde wat betreft verfijning. De dichters van al-Andalus schreven over de schoonheid van het stadje en spraken over tuinen vol jasmijn en sierlijke paleizen van koel marmer. In die tijd was de rivier de Arade bevaarbaar, glinsterend in de glorieuze zon van de Algarve.

Vandaag de dag stroomt die rivier stiller en is hij niet langer bevaarbaar, maar de geest van Silves draagt nog steeds een zekere grandeur met zich mee. Loop door de geplaveide straten en je voelt het in de omgeving; een voortdurende fluistering van vergane glorie.

Credits: Unsplash; Auteur: anthony-r;

Straten vol verhalen

Silves is een stad die je het beste te voet kunt ontdekken. De smalle steegjes klimmen steil naar het kasteel, kronkelen langs witgekalkte huizen met okerkleurige versieringen en deuren die in elke tint van de zee zijn geschilderd. Bougainville drapeert zich lui over de muren en het gerinkel van glazen op een caféterras mengt zich met het algemene rumoer van het dagelijkse leven. Er is hier geen haast, geen ongeduld.

De Sé Kathedraal, gebouwd op de plek van een voormalige moskee, staat in plechtige steen naast het fort. Het koele interieur is een ode aan de gotische soberheid, maar buiten spelen kinderen op het plein en verkoopt een man met een strooien hoed verse sinaasappels vanuit een houten kar. Deze vluchtige momenten verpersoonlijken het eenvoudige ritme van het dagelijkse leven en maken Silves zo bijzonder.

Bergafwaarts, bij de oude stadsmuren, ligt het Museu Municipal de Arqueologia, waar de geschiedenis van de stad wordt onthuld aan de hand van artefacten die onder de straten zijn opgegraven. Romeinse overblijfselen, Moors keramiek en middeleeuwse munten zijn allemaal stukjes van een verhaal dat duizenden jaren omspant.

Het verleden en het heden

Hoewel Silves zijn geschiedenis met trots draagt, is het geen museum. De stad leeft en ademt. Boerenmarkten vullen de benedenstad met geklets en kleur. Op zaterdag komt de plaatselijke bevolking aan met manden vol vijgen, amandelen en honing om te verkopen. De geur van geroosterde frango piri-piri verspreidt zich vanuit kraampjes langs de weg.

Het ritme van Silves is duidelijk Portugees. Het is ongehaast, gul en gebonden aan het land. Het omringende platteland is een van de vruchtbaarste in de Algarve en produceert de sinaasappels die de regio zo beroemd hebben gemaakt. In de lente zijn de boomgaarden een zee van bloesem en is de lucht zwaar van parfum. In de herfst begint de oogst en op de hellingen weerklinkt het geratel en gelach van arbeiders die het fruit met de hand verzamelen.

Achter de boomgaarden strekken de wijngaarden zich uit over het golvende terrein, waar steeds meer gerespecteerde Algarviaanse wijnen worden geproduceerd. De nabijgelegen Quinta do Francês, bijvoorbeeld, biedt proeverijen van krachtige rode wijnen en frisse rosés die de essentie van het terroir van de regio vastleggen.

Het kasteel en de rivier

In het hart van Silves ligt de wisselwerking tussen het kasteel boven en de rivier de Arade beneden. De rivier de Arade was ooit bevaarbaar tot aan de Atlantische Oceaan en vormde een slagader die Silves met de buitenwereld verbond. In de Moorse tijd meerden hier schepen aan die beladen waren met goederen uit Afrika en het Oosten, waardoor deze stad in het binnenland veranderde in een kosmopolitische haven. Vandaag de dag dobberen kleine bootjes rustig over het wateroppervlak, hun weerspiegeling glinsterend onder de oude witgekalkte Romeinse brug.


Ga bij zonsondergang aan de oever van de rivier zitten met een glas lokale wijn en je ziet het kasteel blozen in het stervende licht. De rode muren lijken de gloed te absorberen, alsof ze zich de vuren van lang vervlogen veldslagen en feesten herinneren. Het is een van de meest opwindende bezienswaardigheden van de Algarve; een harmonie van geschiedenis, herinnering en vernieuwing.

Het feest van de Moren en Christenen

Elk jaar in augustus keert Silves stevig terug in het verleden tijdens de Middeleeuwse Markt, een feest dat een week duurt en de stad omtovert in een scène van duizend jaar geleden. Ridders te paard paraderen door de straten, valkeniers tonen hun vogels en kooplui in gewaden verkopen specerijen, metaalwerk en stoffen. De sfeer vult zich met muziek en de geur van gebraden lam terwijl lantaarns tegen de stenen muren flikkeren. Het is zowel theatraal als oprecht, een tastbare herinnering dat Silves ooit het toneel was van rijken, een kruispunt van religies en culturen.

Buiten de muren

De schoonheid van Silves beperkt zich niet tot de muren. Buiten de stad ligt een landschap dat onaangetast lijkt door de drukte van het moderne toerisme. Rijd in de richting van São Bartolomeu de Messines en je komt al snel in een wereld van glooiende heuvels, kurkeikbossen en rustige gehuchten. In de lente barst het platteland uit zijn voegen van kleur met lavendel, klaprozen en wilde tijm die de velden bedekken. Fietsers en wandelaars volgen paden langs de rivier of omhoog naar de Serra de Monchique, waarvan de toppen in de verte oprijzen.

De beroemde stranden van de Algarve liggen op slechts een half uur rijden, maar toch voelt Silves als een wereld apart. Hier verruil je de branding en drukte voor iets veel diepers. Een verbinding met de ziel van de regio, met het blijvende ritme van het land en de mensen.


Een stad van warmte en licht

Als de avond valt, wordt Silves zachter. De straten worden rustig en de hitte van de dag verdwijnt. De lokale bevolking komt samen in kleine tavernes waar gebarbecued eten wordt geserveerd met rustiek brood en wijn. De lucht is gevuld met gesprekken en af en toe hoor je zelfs het melancholische geluid van de fado.

Het licht blijft lang hangen op de rode kasteelmuren en dan glijdt het zachtjes weg, de stad gehuld in een paarse tint achterlatend. Het is in deze slepende schemering dat Silves zijn ware karakter onthult. Het is noch oud noch modern, maar tijdloos. Een plek waar het gewicht van de geschiedenis in balans is met de hartslag van het dagelijks leven.

Silves is niet de Algarve van ansichtkaarten of badplaatsen. Het is iets veel zeldzamers. Het is een plek van substantie en stilte waar het verleden niet is uitgewist maar geabsorbeerd. Door de straten van Silves lopen is een wandeling door eeuwen. Als je er rondloopt, begin je iets essentieels over Portugal zelf te begrijpen.

En als je weggaat en terugkijkt naar het rode kasteel dat zachtjes oplicht tegen de schemering, voel je misschien, zoals velen al eerder hebben gedaan, dat Silves meer is dan zomaar een stad. Het is echt het oude hart van de Algarve.