Rugpijn begint vaak als een klein ongemak, maar kan na verloop van tijd lastiger worden. Een nieuw onderzoek suggereert dat een vorm van praattherapie zou kunnen helpen.

Het onderzoek, dat is gepubliceerd in The Lancet Rheumatology, onderzocht het effect van cognitieve functionele therapie (CFT) - een soort psychotherapie die "de oorzakelijke mechanismen" van chronische lage rugpijn aanpakt en helpt om de manier waarop mensen denken over en reageren op pijn te veranderen.

Onderzoekers wierven meer dan 1000 deelnemers aan voor dit onderzoek en verdeelden ze in drie groepen: één kreeg een standaardbehandeling, een andere onderging CFT en de derde kreeg CFT samen met biofeedback, dat iemand probeert te leren automatische lichaamsfuncties te controleren.

De resultaten toonden aan dat zowel CFT op zichzelf als CFT in combinatie met biofeedback significant effectiever waren dan standaardzorg bij het verminderen van activiteitsbeperking veroorzaakt door lage rugpijn.

Maar wat veroorzaakt rugpijn eigenlijk? Hier zijn enkele van de meest voorkomende oorzaken...

1. Spierverrekkingen en verstuikte gewrichtsbanden

Een veel voorkomende oorzaak van rugpijn is een blessure, zoals een verrekte spier.

"De eerste episode van rugpijn is meestal gerelateerd aan een plotselinge blessure", zegt Sam Bhide, fysiotherapeut voor gevorderden en oprichter en klinisch directeur bij Physiozen Ltd. "Plotselinge bewegingen kunnen letsel veroorzaken en rugpijn veroorzaken nadat je weer gaat sporten na een pauze. "Plotselinge bewegingen kunnen letsel veroorzaken en rugpijn veroorzaken nadat je bijvoorbeeld na een pauze weer bent gaan sporten, omdat je lichaam vergeten is wat het moet doen."

Spierverrekkingen en bandverstuikingen worden meestal gediagnosticeerd door lichamelijk onderzoek dat meestal wordt uitgevoerd door fysiotherapeuten of artsen.

"Deze fysieke onderzoeken omvatten meestal bewegings-, spier- en ligamenttests," zegt Mick Thacker, gediplomeerd fysiotherapeut, professor pijn aan het Royal College of Surgeons in Ierland en hoofd van onderzoek en ontwerp EQL.ai. "In de meeste gevallen is dat voldoende om aan te geven wat de beste manier is om de pijn van mensen te behandelen.

"Dit kan een verscheidenheid aan technieken omvatten, maar meestal is het belangrijkste aspect van het beheren van rugpijn het aanmoedigen van mensen om actief te blijven en oefeningen te doen die hun pijn respecteren."

2. Artrose

"Artrose tast de gewrichten van hyalien kraakbeen aan. De facetgewrichten in je wervelkolom hebben hyalien kraakbeen en zijn daarom gevoelig voor artrose," legt Thacker uit.

De leeftijdgerelateerde veranderingen in de wervelkolom die gepaard gaan met wervelkolomartrose wordt spondylose genoemd.

"Mensen met spondylose ervaren over het algemeen een laaggradige pijn die een traditioneel patroon volgt," zegt Thacker. "Ze hebben de neiging om 's ochtends ongeveer een half uur tot een uur erg stijf te zijn, daarna neemt de pijn meestal af en kunnen ze tot halverwege de middag pijnvrij bewegen.

Credits: PA;

3. Osteoporose

Osteoporose is meestal niet pijnlijk tot er een bot gebroken is, maar gebroken botten in de wervelkolom zijn een veel voorkomende oorzaak van langdurige pijn, volgens de website van de NHS.

"Osteoporose kan de wervelkolom aantasten en wordt veroorzaakt door een dip in je botmineraaldichtheid," zegt Thacker. "Het komt vaak vooral voor bij vrouwen, omdat de botmineraaldichtheid rond de menopauze afneemt en de symptomen van osteoporose ongeveer 10-15 jaar later optreden, omdat het bot in de loop der tijd zwakker is geworden.

"Als het gaat om pijn door osteoporose, is beweging gunstig, maar je moet voorzichtig zijn. Het bot is potentieel breekbaar en verzwakt, dus ritmische oefeningen met een lage intensiteit, maar wel belastbaar, worden meestal aanbevolen."

4. Uitpuilende of gescheurde tussenwervelschijven

"Schijven zijn eigenlijk een heel stabiele structuur die niet zo vaak voorkomen in de kliniek. Maar als ze dat doen, worden ze over het algemeen geassocieerd met twee soorten problemen," zegt Thacker.

Het eerste probleem heeft te maken met ontsteking.

"Een gescheurde tussenwervelschijf kan het weefsel eromheen ontsteken en je krijgt een kleine immuunontsteking in het omringende weefsel omdat tussenwervelschijven eigenlijk niet herkend worden door je immuunsysteem", legt Thacker uit. "Het kan enkele weken duren voordat de ontsteking die daarmee gepaard gaat afneemt."

Het tweede probleem is dat grote discusuitstulpingen de zenuwen in de ruggengraat kunnen samendrukken, wat de darm- en blaasfunctie kan beïnvloeden.

"Het probleem met grote discusuitstulpingen is dat ze het zenuwweefsel van de wervelkolom kunnen samendrukken, en dat kan heel ernstig zijn als ze de zogenaamde cauda equina samendrukken, dat is het zenuwweefsel aan de onderkant van je wervelkolom, wat de zenuwcontrole van je darmen en blaas kan beïnvloeden," zegt Thacker.

"De verstoring van de darm- en blaasfunctie kan dus gepaard gaan met rugpijn. Dat kan een medisch noodgeval zijn, want als je daar niet snel hulp bij zoekt, kan het een langdurig probleem worden en kun je incontinent worden."

Credits: PA;

5. Psychologische factoren

Sommige onderzoeken suggereren dat er specifieke risicofactoren zijn die verband houden met rugpijn, vaak 'psychosociale gele vlaggen' genoemd.

Thacker zegt dat van factoren zoals stress bekend is dat ze de pijn versterken in plaats van veroorzaken.

"Het zijn over het algemeen factoren die geassocieerd worden met mensen die onder druk en stress staan op het werk, en onder extreme werkdruk, die een bepaalde mate van verandering ondergaan binnen het zenuwstelsel," zegt Thacker. "Het beïnvloedt bijvoorbeeld de bloedsomloop van cortisol en het stresssysteem van mensen, en dat maakt mensen vatbaarder voor het ontstaan van rugpijn.

"Als je al bestaande pijn hebt, zullen factoren zoals stress die pijn altijd verergeren. Dus als je die factoren niet aanpakt, reageren mensen meestal niet goed op de behandelingen die worden aanbevolen."

Bhide is het hiermee eens en voegt eraan toe dat gecombineerde fysieke en psychologische behandelingen bijzonder effectief zijn.

"Bij gecombineerde psychologische en fysieke programma's doen mensen oefeningen, maar gaan ze ook naar een psycholoog die hun input geeft en vervolgens praat over pijneducatie en hen een beetje meer inzicht geeft in hoe ze er beter mee om kunnen gaan," legt Bhide uit. "Dit is meestal de beste aanpak voor chronische of aanhoudende pijn."